Toch is het mogelijk om het gebruik van psychofarmaca terug te dringen en alle geledingen in het wzc helemaal mee te krijgen in het verhaal. Dat bewees wzc Leiehome in Drongen.
Wzc Leiehome sloeg in 2013 de handen in elkaar met de UGent, met als doel het veelvuldige gebruik van geneesmiddelen bij de bewoners op een verantwoorde manier af te bouwen. Met resultaat. “Bij de start van ons project gebruikten ruim zeven op de tien van onze residenten psychofarmaca op chronische basis”, schetst hoofd zorg Dirk De Meester de situatie. “De hoofdmoot daarvan waren slaapmiddelen." Leiehome slaagde erin om op vijf jaar tijd het psychofarmacagebruik te halveren.
“Het is duidelijk: een grotere levenskwaliteit vraagt minder medicatie.” Dirk De Meester, hoofd zorg wzc Leiehome
Bijzondere aandacht gaat naar niet-farmacologische alternatieven. “Met de door de Arteveldehogeschool Gent ontwikkelde Betekenisvolle Activiteitenmethode krijgen bewoners activiteiten op maat aangeboden, afgaand op hun eigen interesses en verleden. En die missen hun effect niet. Het is duidelijk: een grotere levenskwaliteit vraagt minder medicatie. Een toename in sociale contacten reduceert de depressieve klachten. De ouderen krijgen activiteiten op maat, afgaand op hun interesses. De mobiliteit van onze bewoners is ook sterk verbeterd en er zijn minder valincidenten."De Meester toont filmpjes
uit de projectperiode. Eerst zien we hoe de 88-jarige Marcel De Keyser uit zijn rolstoel sukkelt om steunend op zijn looprekje enkele meters te stappen. In het tweede filmpje heeft de man een flukse tred. “Na de afbouw van zijn slaapmedicatie”, lacht De Meester.
De sleutel van het succes van Leiehome: alle neuzen wezen in dezelfde richting. “We hebben het hele team begeleid, van directie tot onderhoudsmedewerker. Belangrijk. Anders riskeer je dat het personeel de arts verzoekt om een bewoner medicatie te geven. Er wordt frequent teruggevallen in het excuus ‘we hebben geen tijd’, maar ik ben daar relativerend in. Bij een verdubbeling van de personeelsbezetting stijgt de zorg lang niet evenredig. Ik beweer niet dat onze mensen tijd in overvloed hebben, maar vorming heeft meer effect. Een goed gesprek voeren met een bewoner, dat kan niet iedereen. Wij moeten het personeel ook regelmatig op het hart drukken: probeer die oudere niet te opgejaagd te benaderen. Kom je een kamer binnengevlogen, dan ben je economisch gezien slechter af, want je zorg gaat dubbel zolang duren. Het is niet makkelijk om hen dat uit te leggen, maar ik ben er heilig van overtuigd dat het zo is. Gelukkig hebben wij zeer bekwame psychologen in huis. Maar wist je dat zelfs binnen de opleiding Psychologie geen enkel vak gerontologie wordt gegeven? Niets over dementie. Psychologen en zorgkundigen in spe zouden dat verplicht in de opleiding moeten krijgen.”